Aslında bu bir veda..olacaktı.

Aslında bu bir veda..olacaktı.

Hesap ödemek için kasada beklerken çocuk neşesiyle gülümseyerek el sallayarak bana doğru yürüdü ve gayet içtenlikle kurdu cümlesini,
"Yine bekleriz, her zaman gelin, bekleriz"
Çocukça bir gülümseme belirdi yüzümde,
"Yine gelirim, her zaman gelirim"
"Tekrar afiyet olsun" dedi diğer müşterilerle ilgilenmek için ilerlerken.
Her zaman gelirim cümlesini kurarken kasadaki beyle göz göze geldik. Gülümsedi "daha yeni başladı, acemi ve heyecanlı " dedi. Zaten geldiğimi ve geleceğimi bilir gibi.

Bu bir veda olacaktı. Yine gelecektim belki ama eskisi kadar düşmeyecekti yolum. Kendime yeni yeni yollar çizecektim. Güzel günleri beklemeden kalkıp ben gidecektim. Yol öğretirdi, yeni yeni hayaller kurmayı en başta. Ben de öğrenecektim. Öğrendikçe yeşerecekti içimdeki çiçekler. Bahar gelecekti hem de ben böyle olduğum için gelecekti bahar. Ben getirtecektim. İçim buruk çıkmıştım yola. Bir vedanın hüznünü taşıyarak, vedaya hazırlanarak 2 saat yol gelmiştim.
Birden bire içimin çiçekleneceğini bilemezdim "Aslında gelmem" demek yerine "Yine gelirim" demiştim. Üstelik "her zaman gelirim" diye de eklemiştim. Birden bire olmuştu. Ben onca saat buruk bir vedaya hazırlanırken hayat vedaya gerek olmadığını göstermişti bana. Üstelik kelimeler bir anda dökülmüştü ağzımdan, hiç farketmeden.
Güzel olan şeyler bekleyince değil beklemeyi bıraktığında ansızın gerçekleşiyordu..

Dedim ya, bu bir veda olacaktı.
Ama sanki yeni bir başlangıçtı..